ماه بانو :: عفت ، ندای فطرت

چادر مشکی که می پوشد چه زیبا می شود

ماه کامل در شب تاریک پیدا می شود

واژه واژه شعر پا میگیرد اینجا در دلم

وقتی از جای خودش آرام بر پا می شود

یوسف از زیباییش حیران،زلیخا در عجب

از شمیم چادرش یعقوب بینا می شود

آسمانی هست...او عین خیالش نیست که

دارد از سمت زمینی ها تماشا می شود

سر به زیر و سر بلند از کوچه ها رد میشود

با سکوتش کم محلی میکند تا می شود

اهل ایمان است و تقوا،با خدا همصحبت است

سمت قرآن می رود وقتی که تنها می شود

حس خوبی دارد اما بعد از آن دلچسب نیست

راز وقتی در میان شعر افشا می شود

شاعرش وقتی بسیجی باشد و عشق حجاب..

آن زمان معشوق هم بایست اسلامی شود

عفت ، ندای فطرت