لیلای داستان با این که از آمریکا برگشته بود و نمادی از یک دختر امروزی محسوب می شد، از ابتدا مانتوهای گشاد می پوشید. همین سبک لباس پوشیدن موضع کارگردان را نسبت به مسئله حجاب مشخص می کند.
به ادامه مطلب مراجعه کنید...
این روزها شبکه سه سیما، با سریالی پر طرفدار میهمان خانه هایمان بود. داستان این سریال مربوط به لیلا، دختری از خانواده ای ثروتمند بود که از آمریکا برگشته و به محمد، متولی امامزاده ای در یک روستا علاقه مند می شود. خط اصلی داستان و سیر اتفاقات و حوادث نیز حول محور این عشق گذشت.
با همه انتقادهایی که به سبک داستان وارد شده بود و با وجود این که عده ای این داستان را باور ناپذیر خوانده بودند؛ نکته قابل توجه و تحسین برانگیز فیلمنامه تنهایی لیلا، توجه به بخش مغفول مانده در فرهنگ، یعنی حیا و حفظ آن بوده است. مسئله حیا و ترویج فرهنگ عفاف و حجاب دو موضوعی است که این روزها کارگردانان در فیلم ها و سریال ها کم تر به آن توجه می کنند و حتی در جهت مخالف آن یعنی ترویج بی حیایی فعالیت می کنند. در واقع پرداختن به این موضوع، تکه گم شده پازل رسانه ملی ما محسوب می شود. اما در تنهایی لیلا محمد حسین لطیفی با ظرافت و دقت بسیار، بستری را برای تبلیغ حجاب در سریالش فراهم کرده بود. به عنوان مثال:
۱- لیلای داستان با این که از آمریکا برگشته بود و نمادی از یک دختر امروزی محسوب می شد؛ از ابتدا مانتوهای گشاد می پوشید. همین سبک لباس پوشیدن موضع کارگردان را نسبت به مسئله حجاب مشخص می کند. کارگردان با نشان دادن این نوع پوشش، به نوعی خواسته است تا حیای درونی این دختر جوان را نشان بدهد.
۲- در ادامه داستان، لیلا که هم تحصیل کرده است و هم از خارج برگشته، پوشش چادر را انتخاب می کند. آن هم چادر ساده و سنتی ایرانی را و با وجود تمام سختی هایی که با بچه کوچکش متحمل می شود؛ تا آخرین لحظه نیز آن را حفظ می کند و حتی از چادرش دفاع می کند.
۳- یکی از ویژگی های مثبت سریال تنهایی لیلا این است که بر خلاف بیشتر فیلم ها و سریال ها که کارگردان ها چادر را بر سر شخصیت های بدبخت و رنج کشیده می کنند و شخصیت زن چادری اغلب دارای وجهه منفی است، در این سریال شخصیت های خوب و بد هر دو چادری هستند. شاید کارگردان با این حرکت خواسته نشان دهد که در همه اقشار حتی چادری ها خوب و بد وجود دارد و چادر تنها نماد کاراکتر منفی نیست.
۴- نکته ظریف و زیبای دیگری که می توان ادعا کرد با داستان سریال آمیخته شده؛ حیا است. حیایی که هم در رفتار لیلا و هم در رفتار محمد دیده می شود. جالب اینجاست که در این سریال هم به حیای زن و هم به حیای مرد پرداخته شده است. لیلا با وجود امروزی بودنش حد و مرزها را رعایت می کند و محمد هم قائل به رعایت حریم هاست. او حتی در نگاهش هم حیا می کند و کنترل نگاهش در دست خودش است.
در جامعه امروز ما، که بی حجابی و بی حیایی مانند سرطان ریشه دوانده، جای خالی این سبک سریال ها بسیار خود نمایی می کند. سریال هایی که به مدد دست اندرکاران صدا و سیما می تواند تولیدش ادامه دار باشد. باید به این باور رسید که در حوزه عفاف و حجاب نیازی به تبلیغ مستقیم نیست. همین که بانوان بازیگر حجاب کامل و چادر داشته باشند، حتی جلوی دوربین و تنها در ظاهر، خودش دارای بار معنوی است و حس خوبی را به مخاطب القا می کند. متأسفانه بسیاری از کارگردانان ما به دلیل ترس از عدم مقبولیت کارشان جرأت و جسارت نشان دادن باورهایی مثل حیا و حجاب را ندارند و خلأ ترویج حجاب در جامعه روز به روز پر رنگ تر می شود. تنهایی لیلا با وجود تمام نقص هایش این مسأله را نشان داد که رسانه ملی ما ظرفیت و قابلیت تولید برنامه هایی را دارد که علاوه بر پر کردن این خلأها مورد توجه نیز قرار بگیرد. امیدواریم که با توجه به استقبال مردم از این قبیل سریال ها تولید و پخش آن ها در صدا و سیما ادامه دار باشد.
منبع:با حجاب
از چی بگم
