امروزه در غرب بسیاری از نوجوانان و جوانان بدلیل اینکه از سنین پایین اجازه دارند با جنس مخالف رابطه داشته باشند بسیار منزجر و دلزده شده اند. بطوری که از حدود ۲۰سال پیش تعدادی از آنان بصورت خودجوش برای تغییر این شرایط فعالیت هایی را شروع کرده اند. آن ها آرامش را تنها در عفت و پاکدامنی یافته اند و حتی گرایش به استفاده از لباس های پوشیده تر در بین آنان در حال گسترش است.
تمایل جوانان غربی به سمت حیا و عفاف، سبب شکل گیری جنبش هایی با عنوان «خویشتن داری» شده است. جنبش هایی کاملا مردمی که روز به روز در حال گسترش در نقاط مختلف دنیا هستند.
مؤسسه آموزش «خویشتن داری Abstinence Clearinghouse» در آمریکا یکی از مؤسساتی است که در این زمینه فعالیت می کند. این مؤسسه حدود ۲۰ سال پیش در شهر سوفالز با کادری کاملا داوطلبانه آغاز به کار کرد و اکنون هزاران نفر از سراسر دنیا در آن عضو هستند.
بر اساس پژوهش مرکز ملی پیشگیری از بارداری نوجوانان در آمریکا، در سال ۲۰۰۴، ۹۴ درصد نوجوانان از جامعه انتظار دارند به شدت با برقراری روابط جنسی، دست کم تا پایان دوران دبیرستان مخالفت شود.
بر اساس پژوهش مرکز ملی پیشگیری از بارداری نوجوانان در آمریکا، دو سوم نوجوانانی که رابطه نامشروع داشته اند؛ آرزو می کردند که کاش بسیار دیرتر این کار را انجام می دادند. و مجددا بر اساس تحقیقاتی که در سال های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۴ صورت گرفت، تعداد دخترانی که این اظهار پشیمانی را کرده اند در هر دو مورد بیش از پسران بوده است.
هم چنین برنامه ی ویژه ای که با موضوع کنترل زاد و ولد در دبیرستان ها اجرا می شده است؛ این واقعیت را فاش کرده که همه ی دختران فعال از لحاظ روابط نامشروع، آرزو می کردند کاش تا هنگام ازدواج صبر کرده بودند.
ریچل شانزده ساله توضیح می دهد که آشنایی اش با مسئله خویشتن داری از دبیرستان آغاز شده است و می گوید: «مسئولان این برنامه در مدرسه ما چند برنامه در زمینه خویشتن داری اجرا کردند و من هم به این طرح پیوستم. برای نخستین بار بود که فهمیدم می توان خویشتن دار بود.»
وندی شلیت در کتاب خود با بیان این که حدود ده سال پیش متوجه شده بود تمایل بسیاری از زنان جوان به برقراری روابط نامشروع کاهش یافته است، در مورد این که خویشتن داری فقط نباید برخواسته از آموزش ها و همایش های خویشتن داری باشد می نویسد: این بدان معنا نیست که دانش آموزان و دانشجویان اگر در کلاس های خویشتن داری توجیه نشوند نباید خودشان روابط جنسی را به تعویق اندازند. نوجوانانی که متعهد می شوند خویشتن داری پیشه کنند، نسبت به بقیه کمتر به رفتارهای جنسی خطرناک آلوده می شوند، و در ضمن کودکان نامشروع کمتری از آن ها متولد می شوند. تعداد کمتری از آن ها پیش از هجده سالگی رابطه جنسی برقرار می کنند و در بزرگسالی، روابط نامشروع کمتری دارند لذا فکر می کنم می توان از تعهد شخصی برای خویشتن داری دفاع کرد و همه می توانند از آن حمایت کنند. بی شک در صورت داشتن الگوهای رفتاری مناسب، حفظ این تعهدات برای نوجوانان آسان تر می شود.
نمونه های درخشان فراوانی در این زمینه به چشم می خورد:
دارسیای ۱۴ ساله با صداقت می گوید: «قطعا” تا زمان ازدواج، پاکدامنی خود را حفظ می کنم.»
لاکتیا گارت زنی ۳۶ ساله است که توانسته پاکدامنی خود را حفظ کند. وی که در آستانه ازدواج قرار دارد می گوید: «واقعا” حفظ پاکدامنی برایم مشکل نبود. چون معتقد بودم که راه درستی را انتخاب کرده ام. او می گوید هیچ گاه حسرت نمی خورد که چرا در گذشته با مردها رابطه نامشروع برقرار نکرده است و اظهار می دارد: «مشتاقانه در انتظار هفته آینده هستم (برای ازدواج) و خوشحالم از این که می توانم صادقانه به شوهرم بگویم من حتی پیش از آشنایی با تو، تو را دوست داشتم و خود را فقط برای تو پاک نگه داشتم.»
وندی شلیت در کتاب خود می نویسد: «بسیاری از نوجوانان و جوانان، خود به خود از فرهنگ بیش از اندازه جنسیت زده ما منزجرشده اند. ممکن است نسل هزاره جدید به طور کلی رفتارش محتاطانه تر باشد… نوجوانان فقط به دنبال اطلاعات در مورد مسائل جنسی نیستند، آن ها به یک آرمان مثبت نیز در زندگی نیاز دارند.»
منبع:حریم آسمانی
اللهم عجل لولیک الفرج...
